In de schaduw van de 'profs'

Tijdens de week voor de klas, modderduivel op zondagmiddag. Ik zie Mathieu Van der Poel of Wout van Aert het niet doen. Modder vreten. Ook op werkdagen. Als voorproefje op de weekendcrossen. Zo zien hun dagen eruit. Helaas, sommige veldrijdsters zijn wel nog verplicht om juffrouw te spelen. In tegenstelling tot de mannen moeten vrouwelijke collega’s soms nog bijklussen om op het einde van de maand rond te komen. Moet Jolien Verschueren dan niet trainen tijdens de week? Natuurlijk wel. Na haar vermoeiende schooldag nog snel een paar uur de baan op. Als het dan nog niet donker is. En dan hebben we het nodig niet gehad over zagende kinderen thuis. Gebrek aan tijd dus.

Waarom doen ze dit nu allemaal? Waarom wil Ellen Van Loy op zondagnamiddag zes keer de Koppenberg op en af crossen? Waarom wil Sanne Cant koersen in een godverlaten Amerikaans dorp bij een temperatuur van vijftig graden Celsius vrouw aan de top van het veldritwereldje staan, is nog altijd geen synoniem voor de financiële jackpot. Het verschil in prijzengeld bij mannen en vrouwen blijft voorlopig te groot. Akkoord, dat verschil tussen beide is de laatste jaren in zekere mate weggefietst, toch is er nog een lange weg te gaan. Ter illustratie: Mathieu Van der Poel won dit jaar de wereldbekermanche in Koksijde en kreeg zo vijfduizend euro prijzengeld op zijn bankrekening gestort. Maud Kaptheijns deed hetzelfde bij de vrouwen, maar zij moest het stellen met tweeduizend euro. Een verklaring voor dit verschil schiet me niet meteen te binnen. Het toppunt is dat er wereldbekerwedstrijden over heel Europa én zelfs in Amerika worden gereden. Sommige meisjes kunnen het financieel of in combinatie met een job niet aan om die verre reizen naar Tabor of het Deense Bogense te maken.

Wat veel wielersupporters wel tevreden stemt, is het feit dat het damesveldrijden de laatste jaren in de lift zit. Dat kan ik alleen maar toejuichen. Commentatoren Michel Wuyts en Paul Herygers spreiden hun wielerkennis sinds enkele jaren al vanaf 13.30 uur tentoon op televisie. Op die manier kunnen ze de wedstrijd van de dames ook op de buis brengen en kan het damesveldrijden potentiële sponsors inspireren om in de cross te investeren. Zo zou het prijzengeld kunnen groeien. Toch zijn er dingen die nog anders kunnen. De kijk van de media op de crossen bij de dames en de heren bijvoorbeeld. Ze hebben het maar al te vaak over de wedstrijd van de dames, gevolgd door de koers van de ‘profs’ om 15u. Zijn de vrouwen dan geen profs? De cross bij de dames staat te sterk in de schaduw van de heren. Het wordt tijd dat we er een deftige spotlight op zetten.

Foto: Jaron Sertin